U Državnom arhivu Hrvatske nalazi se spisak svih zatvorenika Golog otoka na kome su imena 16.101 zatvorenika i zatvorenice, prenosi Blic.
Ukupno je, po tom spisku, koji je objavio hrvatski portal Noviplamen.net, u svim logorima za informbiroovce na razne načine (ubistvo, samoubistvo, prirodna smrt) život izgubilo 413 osoba.
Broj od oko 16.000 ljudi se u naučnoj literaturi koja je objavljena o tome spominje odavno, ali je taj broj smatran režimskom apologijom surove kampanje protiv uhapšenih pripadnika prosovjetske opozicije, piše “Blic”.
Sukob Komunističkog informacionog biroa i Komunističke partije Jugoslavije, odnosno sukob SSSR i FNRJ, koji je počeo 1948. godine, bio je događaj – kako će se posle ispostaviti – od presudnog značaja za jugoslovensku državu i društvo. Taj sukob je, izuzev Drugog svetskog rata i raspada Jugoslavije, najdramatičnije poglavlje u istoriji bivše zajednice jugoslovenskih naroda.
Za one koji su se izjasnili za Staljina, vreme koje je usledilo obeleženo je patnjama i ličnim tragedijama, za druge – rezolucija je iznedrila perspektivu boljeg života, jer je omogućila odvajanje Jugoslavije iz sovjetskog bloka i dovela do liberalizacije života u zemlji i nepovratno otvorila vrata zapadnoj kulturi.
Iako se jugoslovenskim vlastima ne može osporiti pravo da se u trenutku kada je zemlja bila ugrožena spolja, brani od stvarne ili izmišljene pete kolone, logor na Golom otoku i tretman zatočenika u logoru, ostali su crna mrlja jugoslovenskog posleratnog društva.
“Goli otok je najmračnija i najsramnija pojava u jugoslovenskom komunizmu. Goli otok je i nešto više, nešto gore i užasnije: neslućeno posrtanje i neslućeno ponižavanje”, napisao je Milovan Đilas
sandzakhaber / izvor: blic.rs